انسان ها بخاطر ست تو غار دنیسووا با حیوانات درنده رقابت می کردند

برای مدت هزاران سال، غار دنیسووا تو سیبری محل زندگی قسمت قسمت کردن های متنوع نئاندرتال ها، دنیسوواها و مردم های مدرن بوده است. ولی استیناف جدیدنشان می دهد، حیوانات زیاد پر حرارت از آدم ها تو این غار ست داشتند. یافته های جدیدی که باستان شناسان به تازگی گزارش دادند، می تواند گواهی پیاده شدن پیچیدگی و مخاطرات زندگانی انسان ها داخل عصر پارینه سنگی باشد.  

مایک مورلی، باستان شناسی از دانشگاه فلیندرز درون استرالیا و حامی تیمی که پژوهش اخیر را انجام داد، در این رابطه به گیزمودو گفت:ماجرایی که تعریف می کنیم لبالب از فروماندگی است.

مورلی و همکارانش، ماجرای زندگانی آدم های باستان را با قطعاتی از ذغال سنگ، فضولات حیوانات (مدفوع فسیل شده)، تکه های عظم و بسرنوشت شوم دچار کردن هایی از مشت باریک های سنگی بازآفرینی کردند. باستان شناسان تمامی این یافته ها را از لایه های نهشتی در عمق ۳ تا ۴ متری دو دالان غار دنیسووا استاندارد برداری کردند. مورلی و همکارانش با انجام تجزیه وتحلیل های میکرومورفولوژی (روشی که به تشریح مقبره و اجزای آن با دقتی میکروسکوپی می پردازد) روی نمونه های درون خاکِ غار توانستند، سابقه ی ست در غار دنیسووا را تا ۳۰۰ هزار سال قبل رهگیری کنند؛ دوره ای که دست کم دربرگیرنده سه دوچرخه ی میان یخچالی (پیرامون هایی با دمای هوای گرم نم از میانگین جهانی) می شود.



مایک مورلی، باستان شناس دانشگاه فلیندرز داخل حال میزان برداری از نهشت های غار دنیسووا

غار دنیسووا که در شلنگ های رشته کوهستان آلتای فراغت دارد، به دلیل ست دو گونه ی آدم نئاندرتال و خصوصا دنیسووا نامدار است. چند ماه قبل بود که پژوهشی دیگر با معاینه عریض فسیل ها و سایر شواهد موجود درون غار نشان دادکه دنیسوواها، حدود ۲۸۷ هزار سال قبل برای بدوی کود پا به در این غار باستانی گذاشته اند و سپس از حدود ۱۴۰ هزار سال قبل غم پای نئاندرتال ها به این غار باز شده است. شواهد ژنتیکی که پژوهشگران سال گذشته منتشر کردند، حاکی از همزیستی و آمیزش بین این دو طرز ی مردم درون غار است و اثبات آن هم شواهدی از یک مردم دورگه ی نئاندرتال و دنیسووا است که قبلا کشف شده بود. در تو پژوهشی که نتایج آن سال گذشته گزارش شد، قطعه استخوانی که سال ۲۰۱۲ توسط باستان شناسان روسی در غار کشف شده بود، به دختر باستانی دو رد از یک زوج قدیمی نئاندرتال و دنیسووا نسبت داده شد.یافته های متاخر نمایانگر عمر پرچالش و پرمخاطره آدم های پیرامون ی پارسال سنگی است



این قطعه استخوان متعلق بوسیله دختری حدودا ۱۳ ساله بوده که حدود ۹۰ هزار سال قبل در این غار می زیسته است. دانشمندان دریافتند مادر این دختر، یک نئاندرتال و پدرش یک دنیسووا بوده است. تو همین حال، هنوز مشخص حلق دست ساخته های موجود در غار که بین ۴۹ تا ۴۳ هزار قدمت گذاری شدند، توسط کدام نحو از مردم ها ساخته شدند. چنانچه چه باستان شناسان ساخت این ابزارهای سنگی را به انسان های مدرن نسبت می دهند که آخرین دسته از آدم هایی بودند که در غار دنیسووا ست مشخص کردند. آخرین شواهد شدید از نئاندرتال ها و دنیسوواها به حدود ۵۲ هزاره سال قبل بازمی گردد و از آن به بعد دیگر شواهدی از این دو گونه درون غار علنی نشده است. بنابراین، می توان این فرض را پذیرفت.



قطعه ای از خاک استاندارد برداری شده از غار دنیسووا

اما آنچه که این فسیل ها و دست ساخته ها هنوز نتوانسته اند به پژوهشگران نشان دهند این است که آیا ست گونه های مختلف مردم در این غار مقطعی بوده یا اینکه مردم ها به رخ دائمی و به هم بی وقفه در غار می زیستند. پژوهش جدید آنچه قبلا تو غار دنیسووا ادا گرفته بود را تأیید می کند، ولی تو لب حال به پر کردن برش پژوهش های سابق همچنین پرداخته و نشان داده، انسان های باستانی برای مدت زیبنده توجهی تو غار ست نداشتند. در واقع، از آنچه مورلی و همکارانش داخل تجزیه وتحلیل هایشان یافته اند، می نبوغ ستاندن که در این محوطه باستانی چندین گوشتخوار مبصر جسم ی غارنشین از جمله کفتار، گرگ و حتی خرس ست داشتند.

مورلی در این خصوص توضیح می دهد:ما از سوابق موجود از استخوان های درخت خرما شده می دانستیم که حیوانات دیگر همچنین تو غار آستان داشتند، اما در کمال حیرت مشاهده کردیم که حجم زیادی از فضولات کفتار و به مدل کمتری گرگ در نهشت های غار وجود دارد. این شواهد مدال می دهد که حیوانات بخاطر دوره های کامل تری تو غار ست داشتند و انسان های اولیه احتمالا گاهی اوقات به غار قاعده می زدند.

در تکمیل گپ های مورلی باید گفت، حجم فضولات به همراه بقایای استخوانی مربوط به حیوانات نشان می دهد که غار تقریبا به طور دائم در مشت حیوانات گوشتخوار بوده و مردم ها برای پیرامون های محدودی به غار می آمدند یا ایمنی می بردند. هرچند برهان آن مشخص زدودن و جالب آنکه هیچ شواهد مشعر از درگیری و هیاهو میان آدم ها و حیوانات در این غار پیدا نشده است. ولی مورلی در ادامه افزود، عاری شک رقابتی برای این محوطه ی گرانبها بود داشته است.

او و همکارانش دریافتند، مقادیر فراوان فضولات گوشتخواران که در همه جای غار یافت شدند، نشان می دهد، این صحن که سابقا ست گاه انسان ها تلقی می شد، محل زندگی دائمی کفتارها و تا حدودی گرگ ها بوده است.

بر اساس آنچه در استیناف آمده، تو همان زمانی که انسان ها به صورت سست بوسیله غار می آمدند، به نظر چندان از آتش مصرف نمی کردند. ترکیب این شواهد ضدونقیض از بقایای بسیار حیوانات گوشتخوار اندوهناک تا شواهد ناچیز از حضور انسان ها و آتش، می تواند بوسیله معنای این باشد که باستان شناسان نمی توانند مشخص کنند استخوان های انسان چگونه به مقدر شدن های تهتانی غار دنیسووا رسیده است. به عقیده مورلی، ممکن است فدایی از استخوان های مردم توسط کفتارها طی لاشخوری به غار آورده شده باشد، بنابراین در برخی موارد وجود نخل های انسان نمی تواند دال بر ست داخل غار باشد.  

عکس های میکروسکوپی از گاز درخت خرما شده حیوانات گشتخوار بزرگ جثه ای از عموم کفتار، گرگ و سایر حیوانات ناشناس

باستان شناسان برای مقدماتی جنین است که خاک غار دنیسووا را با جزئیات م دقیق تجزیه و تحلیل می کنند. مورلی و همکارانش تو استیناف خود موادی را در نهشت های غار کشف کردند که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نبودند؛ مانند شواهدی از فضولات حیوانی، لقمه های کوچک استخوان، قطعات میکروسکوپی ذغال در چاله های آتش و آثاری از خاکستر و قطعات کوچکی از ابزارهای سنگی.

باستان شناسان برای انجام این پژوهش، از بخش هایی از نهشت دیواره های سنگی غار معیار برداری کردند و با خود بوسیله آزمایشگاه بردند. این قطعات سپس برای مدتی در حلیم های پلاستیکی خیسانده شدند تا به اندازه کافی سخت شوند تا امکان برش های باریک گاهی به عمق ۳۰ میکرونی (هر میکرون یک هزارم میلیمتر) را بوسیله پژوهشگران بدهند. مورلی تو این مورد توضیح می دهد:این برش ها با میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی تک وارسی فراغت گرفتند تا بتوانیم قسمت های ریزی از بقایای آدم و حیوانات به همراه شواهدی که پیاده شدن تغییرات اقلیمی دلالت داشتند را فاش کنیم.مقاله های مرتبط:در DNA ما ردپای کدام مردم های باستانی دیده می شود؟ردپای نئاندرتال های ایران: کتاب و سرنوشت آن ها (بخش اول)



آب و فضا درون لفافه کوه آلتای طی ۳۰۰ هزار سالی که پژوهشگران رهگیری کردند، مدلل نبوده است. در واقع، خلال این مدت ها بارها آب وهوا تغییر کرده و محیط پرگیر از ناحیه ای لبریز از سبزدشت و بی آب در حوالی های یخبندان بوسیله مرطوب و جنگلی در اطراف های بین یخچالی دگرگونی کرده است. نئاندرتال ها و دنیسوواها احتمالا به خوبی با هوای سرد سازوار بودند و هر دو گروه احتمالا تو دوره های سردتر همچنین در این منطقه زیستند.

کاترینا دوکا، باستان شناسی از مرکز انسان شناسی تکاملی داخل مؤسسه ماکس پلانک در لایپزیگ، آلمان که در این پژوهش آستان نداشت و فنی غار دنیسووا به شمار می رود، پژوهش جدید را مهم خواند و گفت که این پژوهش توانست سوابق بسیار خوبی از موادی که در نهشت های غار مدفون شده بودند مهیا یواش.

دوکا در این خصوص گفت:کشف طیف وسیعی از مواد با وارسی وکالت لایه ها داخل سطح میکروسکوپی از لقمه های استخوان محزون تا فضولات کفتار و حتی تراشه های افزار سنگی شگفت آور بود. این شواهد مشعر از جابه جایی آدم ها و حیوانات به عنوان ساکنان غار است که به خوبی نمایانگر یک زندگی پر چالش و پرمخاطره درون عصر پارینه سنگی است.

درون همین حال، این پژوهش سوالات مهمی را داخل مورد دنیسوواها و نئاندرتال های ساکن این سرزمین مطرح کرده، مانند اینکه چرا این انسان ها بوسیله صورت مقطعی درون اینجا زندگی کردند؟ و همین نعوظ حضور سایر حیوانات درنده چه تأثیر بر رفت وآمدهای آنان داشته است؟ اما آنچه نمایان است، غار دنیسووا به حیرت های خویشتن دنباله می دهد و عاری وسواس ماجراهای بیشتری برای تعریف کردن دارد. باید منتظر ادامه ی پژوهش ها در این غار شگفت انگیز باشیم.بیشتر بخوانید:نگاهی به ۲۵ مورد از اسرارآمیزترین اکتشافات باستان شناسی تاریخچرا ما مردم ها دست به خلق هنر می زنیم؟بررسی های تازه از شباهت انگشت انسان خاندان دنیسووا و آدم مدرن اطلاع می دهدآیا می توان درباره ی ادراک خود از حالت عاطفی چهره دیگران مطمئن بود؟بدن تا یک سال پس از اجل لول می کند